Strona:PL Miciński - Dęby Czarnobylskie.djvu/113

 Z zamyślenia wyrwała nas rozmowa dziewczynek, które zwierzały się wzajemnie ze swych projektów.
 Helka lubi gazdostwo i marzy o tem, aby matce dorównać i wyręczyć; Zosia pragnie zdobyć dużo wiedzy, stać się cierpliwą i wytrwałą, by módz leczyć.
 Oto nawet taki drobiazg — odezwał się Starzecki — myśli o przyszłości, a my się o nią nie troszczymy.
 — Owszem — odrzekłam — wciąż jestem zajęta myślą o niej.
 — Czemże ją pani chce wypełnić?
 — Rozrostem swych sił przez wiedzę i czyn.
 — A gdy nastąpi znużenie?
 — To daleko jeszcze, dopiero się odnalazłam, dopiero jestem sobą, dopiero zaczynam żyć.
 Czas odpoczynku przyjdzie później, gdy spełnię swoje zadanie i wychowam zastępczynię: Zosię.
 — A wtedy zgodzisz się zostać moją żoną?
 Zakryłam oczy i wmyśliłam się w swój los.
 — Tego nie będzie, dobry panie.
 Zbladł, ale wziął moją rękę i przycisnął do ust.
 Zbliżaliśmy się do domu.
 Przez las świerkowy szła gromada górali, pobrzękując kosami; jedna z dziewcząt, nio-