Strona:PL Miciński - Dęby Czarnobylskie.djvu/201

 Marszałek mówił, że ma inne obowiązki, podał mi jeden papierek — dwadzieścia pięć rubli. Pieniądze mu zostawiłam.
 Inni tez mieli obowiązki... wszyscy przysięgali...
 Naród nasz... musiałby uleczyć tylko jakiś Mesjasz, bo to zanik sumienia.
 Tam obóz i mogiły, ty, Dymitrze, cały miesiąc kopałeś... kurhany sypiąc...
 I wszyscy troje... Wszakże miłość prawdziwa nie jest zazdrosna...
 Wierzysz w reinkarnację? w wieczną wędrówkę udoskonaleń? — — —
 Doktór pochylił się nad podłogą — i łza, która mu z oczu padła, gorętszą była z pewnością od tej żagwi, która z kominka sypnęła lśniącemi iskrami.
 — Rzeknij mi jedyne słowo: pocoś chodziła do obozu Rosjan? co znaczyły listy oficerów i opis twego wyglądu?
 Pani Hryniewiecka krzyknęła strasznie — oczy jej wpatrzyły się w przestwór jakiegoś bez dna piekła...
 — Siostra, mój sobowtór zakochała się w rotmistrzu dragonów. Była z nim w obozie. Namawiałam ją, chcąc odwieść. Napróżno... Wzięłam więc tylko stos jej listów i może tam były inne papiery?