Strona:PL Miciński - Kniaź Patiomkin.djvu/23

 Głos przez tubę: Ja tobie powiem kto mówi, mołda ty żydowska!
 Majtkowie: To kapitan. Czort — niech przyjdzie na swą zgubę...
 Rjesniczenko: Rozchodźcie się spokojnie. — Jutro manewry na wyspie, po południu — zebranie w lasach Tendry. Pomnijcie — nie wybuchać przed hasłem, aż cała połączy się eskadra do wybuchu!
 (Rozlega się świstawka. Krzyk: łap ich!)
 Uciekajcie tędy — nie ujrzą was. Ja tu za was odpowiem.
 Wakulinczuk: My nie opuścimy Mitienki: za ręce ścisnął konwulsyjnie.

 (Wpada kapitan II rangi Wamindo z żołnierzami.
 Kap. Wamindo: Miełzawcy! Kto tu pieł? Załobek tłacicie za pół łoku!
 Rjesniczenko: Mój zarobek już odjęty, — zamiast 25 rubli miesięcznie, biorę tylko jak sołdat 70 kopiejek na trzy miesiące, Wasze Błagorodje!
 Kap. Wamindo: To kała za błoszułę połnograficzną, któłą ci wydałł feldwebel.
 Rjesniczenko: Anatomia — to nie pornografia, a nauka, Wasze Błagorodje!
 Kap. Wamindo: Tu litełatów i mędłców nie kałmimy. Płachwosty mają płacować i modlić się, — cełkiew łobić z każdego odłuchu, niszcząc swą świńską natułę. Złozumieliście mnie?
 (Milczenie.)
 Ty czemu jesteś blady, jak głonostaj?
 Wakulinczuk: Chory jestem na dysenteryę od złego żywienia.
 Kap. Wamindo: Kapłysy. Tu nikt nie przychodzi na zwierzęce ukałmianie się. Bławy żołnierz ma głyźć co mu stałsi każą. A ty dla zilustłowania mej myśli, idź na wałtę.