Strona:PL Miciński - Kniaź Patiomkin.djvu/50

 Komendant Golikow: Innych przeciągano na linie pod okrętem. Pokaleczonych o gwoździe i muszle wyciągano. Byli omdleni — a niektórzy zatopili się.
 (Wrażenie.)
 Majtkowie: Topili ich jak szczenięta!
 Komendant Golikow: Byli i tacy, których rekiny zdążyły już nadgryźć.
 (Ruch między marynarzami.)
 Smirno! Widzę że wam już nie wystarcza areszt w latarni, lub stanie na wierzchołku masztu z trwogą, że wicher mroźny i dmący wyrwie linę z ręki i spadniesz z kołyszącego się masztu — szczęściem, jeśli w morze — a nie na twardy pokład — z rozbitym upartym łbem.
 Jeden z nich (woła): Heo, koniu!
 Matiuszenko: Co robisz, szaleńcze, wprowadzasz nas w paszczę wilka.
 Komendant Golikow: Ja nieraz mówiłem wam, że takie nieporządki na wojennym okręcie nie są dopuszczalne. Za to wieszają waszego brata — ot — tam! (ukazuje na nok).
 Pułkownik Nieupokojew: Boże mój, jaki on głupi.
 Makarow: Zaiste, czy to jest pora mówić takie słowa?
 Komendant Golikow: Dzieci, kto chce jeść barszcz — niech wyjdzie tu. Naprzód, naprzód — spiesz się.
 Majtkowie: Dziś dyabeł jest bardzo zły.
 Komendant Golikow: Tak nie chcecie słuchać? Ja was już pouczę. Winni nie ujdą mi.
 Majtkowie: Wielka rzecz — śmierć! pi!
 (Bocmany, unter-oficerzy i niektórzy majtkowie stanęli na pomoście okrętu przy komendancie.)
 Komendant Golikow: Warta na górę!
 (Pojawia się warta z 27 ludzi, uzbrojonych karabinami.)
 Okrążyć ich!