Strona:PL Miciński - Nauczycielka.djvu/78

—   74   —

 Było dziś nowe zajście na pensyi.
 Inspektor znalazł u jakiejś przychodniej egzemplarz historyi polskiej (cenzuralny), zwymyślał całą klasę, nauczycielkę, potem wpadł do gabinetu przełożonej i przysięgał na honor, że zamknie pensyę.
 Przełożona natychmiast pojechała do kuratora i wytłómaczyła mu, że nie może być odpowiedzialną, jeśli która z uczennic przyniesie z sobą książkę, nie należącą do przepisanych podręczników, nb. cenzuralną.
 Kurator wysłuchał sprawy bardzo grzecznie, ale powiedział na odchodnem:
 — Jak dotąd świetnie udaje się pani bronić swego patryotycznego posterunku. Ale co będzie dalej?
 Tak, co będzie dalej?
 Są u nas ludzie nieuleczalni, ślepi, którzy sądzą, że lojalność i zachowywanie wszelkich przepisów prawnych uwolni od niebezpieczeństwa utraty urzędu, lub możności prywatnego zarobkowania, od wywiezienia drogą administracyjną, lub zamknięcia w cytadeli. Ci ludzie nie rozumieją tego, niesłychanie prostego objawu w dziedzinie niższych instynktów: „chcę ciebie zjeść nie dlatego, żeś przedemną zawinił, ale że czuję apetyt“.
 Wobec tego staje się zrozumiałem, dlaczego stanowisko i zajęcie polskiego stróża, polskiego kancelisty, polskiego nauczyciela jest uważane za „posterunek polityczny“, który należy znieść w imię instynktu.