Strona:PL Miciński - Nietota.djvu/132

Ta strona została przepisana.

„Przyjdzie okrążony światłem, tchnienie czyste wielkiej duszy; wody Gangesu wstrząsną się od źródeł, aż do morza — jak brzemienna kobieta, która czuje w swym łonie pierwszy ruch dziecka.
Przyjdzie, i Rakszasy przeklęte uciekną w głębiny piekła.
Przyjdzie, słodszy niż miód i amrita; wszystkie serca uniesione będą miłością...
„Jednego wieczoru, kiedy dziewica Dewanagij modliła się —
muzyka nieba oczarowała jej słuch, więzienie w którym była, — rozświetlało —
ujrzała Wisznu w bożym majestacie.
I oto duch zaciemnił jej — i ona poczęła...“
— Narodziny Kriszny otacza też legienda o rzezi niewiniątek, której Herod w Judei nie mógł spełnić dla tej prostej przyczyny, że umarł cztery lata przed erą chrześcijańską, dodał Arjaman.
— Nauka Kriszny była prosta, lecz wpływ jej wstrząsający.
Mówił przypowieściami:
„Należy się wyrzec bogactw i rozkoszy, jeśli sumienie ich niepochwala.
Ziemia nosi tych, co ją depcą nogami i roździerają jej łona, zaorując; podobnie musimy dobrem oddawać za zło.
Jeśli obcujesz z dobrymi — twe przykłady są niepożyteczne; nie lękaj się żyć wśród złych — aby ich doprowadzić ku dobru.
Jakiekolwiek przysługi oddaje się ludziom przewrotnym — podobne to jest do liter na wodzie, które zmazują się w miarę, jak są nakreślone. Lecz dobro musi być speł-