Strona:PL Miciński - Nietota.djvu/139

niemu. Nigdy jej nie wystawiajcie na poniżenie; przez to uniżycie siebie i stracicie dar miłości, bez którego nic trwać na ziemi nie może“.
 Nie protestuj, Arjamanie, przeciw tym słowom.
 Kto wypił truciznę, niechaj nie złorzeczy wodom zdrojowym ani hydromelowi! —
 Rzekł Arjaman, śmiejąc się: Złorzeczyłem, albowiem konałem. Teraz z kamienia pustyni pić będę.
 Mówił dalej Mag Litwor:
 — Zakończę wyłożeniem twego imienia.
 Arja — jest to imię starożytnych mieszkańców Indji.
 Znaczyło najpierw: człowiek, który uprawia ziemię.
 Pojęcie etnograficzne uzyskało później znaczenie religijne i znaczy ono:
 Człowiek, który wierzy.
 Arjaman milczał, potem rzekł:
 — Odtąd imię me będzie znaczyć: Człowiek, który oparty jest sam na sobie...
 Wiara moja rzuciła mię w otchłań piekła. Wyprowadzi mię z niego tylko myśl, która tragedją ludzkiego istnienia osądzi me stare wierzenie.
 Kiedy Notowicz jechał po ewangielję Issy, mającą być w klasztorach Tybetańskich, raz nocą ciemną przejść musiał przez wąwóz, gdzie mrowiło się od dzikich źwierząt.
 Dziesięciu tragarzy, niosących paki, posuwało się w ciemnościach — wtem ryk pantery!
 Wszyscy stanęli w trwodze.
 Usłyszeli krzyk straszny walki i w agonji umierającego człowieka...
 Nieostrożny podróżnik, jakim był Notowicz, nie miał przygotowanej broni — ta była niesiona przez któregoś tra-