Strona:PL Miciński - Nietota.djvu/159

Ta strona została przepisana.




W WĄWOZIE SMOCZEJ JAMY.


W czarnej jaskini żyje smok,
świetlaki krążą złote —
o Matko Boża, niech Twój wzrok
rozjaśni życia grotę!

Przepaści pełen groźny jar,
gdzie się wciąż toczą lody —
o Matko Boża — niech Twój czar
powiedzie nas na Gody!



PRZY SKALE PISANEJ.


Jednodniówki konają na wodzie —
czemu konają? nikt nie wie.
Rój motyli krąży na swobodzie —
czemu krąży? nikt nie wie.
Góry w chmurach już od lat miljonów —
czemu w chmurach? nikt nie wie.
Serce tęskni do morza i tronów —
czemu tęskni? nikt nie wie.