Strona:PL Miciński - Nietota.djvu/186

mę zostaw w spokoju. Ludzi w chałupie Turowego Rogu, w której cię dotąd uprzejmie przyjmują — nie tykaj, bo będziesz miał tylko milion nieprzyjemności. Nikomu nie dogodzisz, chwaląc, nikomu tymbardziej nie dogodzisz, ganiąc.
 Czy nie masz pan ognia, tylko czasem nie z ołtarza braminów, ale zapałki narodowe Feigenbluma z Brodów?
 A jeśli chcesz Waszmość koniecznie morza — to jak wiadomo 99/100 powierzchni globu faluje. Jedź na Ocean Spokojny, opisuj tam, czy też tylko w milczeniu przeżywaj różne tajfuny, odpływy, przypływy, poluj na Węża morskiego i na samego Krakena, jak to czynił u nas dr. Triplin, który nie wyjeżdżając z Warszawy, bił białe niedźwiedzie pod biegunem. —
 — Ale niewolno ci, młody człowieku, podjął p. Mogilnicki, w tych chorych mózgach polskich zaszczepiać nowego rodzaju niedowarzoną poetyczność —
 — O której mówi nasze wołyńskie przysłowie: Dureń dumkoju bohatije! dociął p. Ostafiej.
 — Ty się kochasz — to znaczy, organizm twój potrzebuje pięknej kobiety.
 I ona jest —
 tylko się rozejrzyj. Czeka na ciebie, jest tak samo nieprzytomna, jak i ty.
 Jeszcze Wam obu powiem — juź bardzo serjo!
 Jeśli ten kronikarz Turowego Rogu tak będzie dalej oczerniał Zolimę, to poprostu uznają, iż ty go przekupiłeś i on się mści, jak drugi Aretino.
 Baron de Mangro usłyszy o tem z ust Pani Bredulskiej (bo sam czytać nie lubi takich elokubracyi) —
 no, i będzie miał szczery żal.
 I któż zaprzeczy, że nie ma racyi? i za nim obrażą się