Strona:PL Miciński - Xiądz Faust (low resolution).djvu/187

 Niedawno jeszcze omijano wstydliwie tę kwestję. Czarowały wyobraźnię tłumy żydów, które szły w r. 61 za pięciu poległemi. Ale teraz stało się jasne: etyka mas żydowskich czerpie z jadowitego źródła Talmudu. Czytałem dziesięć tomów we francuskim tłumaczeniu: są to rzeczy horendalne. Tłumacz żyd podawał to jako księgę, mogącą stanąć obok Iljady. Nie bronię ułomności naszych katechizmów — ale jednak — to są dwa światy wrogie sobie.
 Otóż wyznam, że najciężej mi jest z myślą, co będzie z Polską nie z powodu Niemców lub innych, ale z powodu żydów. Rozmawiałem z jednym głośnym pisarzem żydowskim — rzekł mi, że my jesteśmy w Polsce goście, nie oni. Że Wisła jest stara żydówka. Że Chrystusa on i terazby ukrzyżował, bo to był zdrajca.
 — Wśród żydów są dwa typy — ozwał się ksiądz — idealistów i faryzeuszów. Rabbi Hillel Chrystusowy, choć poza chrześcijaństwem, i Rabbi Szamai, twardy, okrutny, choć nieraz nosi legję honorową w klapie i przyjął chrzest.
 W dziejach mamy Spinozę, najszlachetniejsze i najczystsze serce, tuż obok rabinów, którzy miejsca opuszczone w Talmudzie do ustnych objaśnień tłumaczą, jak dla zgrai opętańców.
 Legienda o Żydzie wiecznym tułaczu zdaje mi się przeczuciem, że zjawi się potężny człowiek, który, jak Mojżesz, lud ten jeszcze poprowadzi do nowych dziejów.
 Ale to nie jest łatwo.
 Okazało się, że w Argientynie, ani w Palestynie osadnicy żydowscy pracować nie chcą, ale natomiast zaraz zmieniają się w arendarzy. Masa żydowska nienawidzi już pracy wśród natury.
 — Więc jakaż nadzieja? — zapytała Imogiena.