A tak jeśliże cię tak Pan Bóg postanowić raczył, że już ujdziesz, tak jakoś słyszał, takiego wszetecznego żywota swego, a postanowisz staniczek swój w poczciwem małżeństwie świętem, z takim wdzięcznym towarzyszem, tak jakoś już o nim wyżej słyszał, tedy już wiedz, że tego wdzięcznego upominku, a tego tak zacnego klejnotu nie masz ni od kogo inszego, jedno od samego Boga. Bo słuchaj coć Salomon on wielki mędrzec, król i prorok, o tem tak pewnie powieda: Iż bogactwo i inne przypadki poczciwości wszystkoć się to może od ludzi przytrafić, ale żona dobra a poczciwa, to wiedz, żeć ta pewnie od Boga tobie jest dana.
A gdyż to pewnie wiesz, iż ten szlachetny klejnot twój, dar boży jest, umiejże też nań takie baczenie mieć, jako na dar boży, a na człowieka bożego, a nie daj mu nigdy przyczyny złego przykładu z siebie, tak w gniewie jako też w jakiej niedbałości, także też i w innych przypadkach poczciwemu małżeństwu szkodliwych. A chceszli aby ona była tobie wierna, skromna, trzeźwa, we wszem pomierna, także się też ty zachowaj przeciwko niej, i takie jej przykłady z siebie
Strona:PL Mikołaj Rej – Żywot człowieka poczciwego (1881).djvu/127
Ta strona została przepisana.
123
Żona dobra dar boży.
