dziców swoich, tedym musiał to czynić coście kazali, ale gdyście mnie już puścili na królestwo, tedym wam powinien poczciwość, ale królestwu sprawiedliwość. A teżeście mię zawżdy uczyli abych się złego strzegł, a dobrego abych się dzierżał. A cobych ja mógł na świecie gorszego uczynić, jedno gdybych obelżył albo sfałszował świętą sprawiedliwość, która jest naprzedniejszy skarb każdego królestwa.
Harpalus pan jeden prosił Filipa króla macedońskiego za pewinowatym swoim, któremu także o poczciwość szło, aby mu wżdy jaką w tem łaskę ukazał na sądzie, powiedając, iż wielka rzecz jest poczciwość, aby go o taką lekkość jawnie nie przyprawowa!, a iżby to mogło być bez osławy jego. Powiedział król: Azaż nie podobniej iż ten osławę odniesie na sobie, niżlibych ja ją będąc królem odnieść miał? Boby to żadnym obyczajem inaczej być nie mogło, kiedybych temu sfolgował, a tego z płaczem a z krzywdą do domu odesłał, aby mię ludzie źle nie sławili.
Egipscy królowie, gdy przed nimi sędziowie przysięgali, tedy tego zawżdy kazali przed sobą w przysiędze dokładać, iżby dobrze i król co rozkazał przeciwko prawu, tedy tego
Strona:PL Mikołaj Rej – Żywot człowieka poczciwego (1881).djvu/205
Ta strona została przepisana.
201
