nych pożytków świata tego, tak jako dziś widzimy, leda dla sprosnej a małej krzywdeczki, nic to człowieka zabić, nic to ręce mu osiec, nic to a majętności jego wypozwać go. A oni święci ludzie niczem się inszem nie sądzili, jedno prawdą świętą a cnotami swojemi, a słowa ich były: jest jest, niemasz niemasz.
Ale jako nastały odmienności czasów, jako nastały wystawne zamki, kosztowne miasta, dziwne kształty, dziwne ubiory, dziwne a wymyślne, a snać i z postrachem napoły jedła a picia rozliczne, także też pospołu z tem nastała sprosna pycha, niepobożne łakomstwo, srogie łupiestwo, okrutna niesprawiedliwość, tak iż się łzy leją niewinnych ludzi wołając o pomstę do Pana, na te które wystawił, aby ich dobrodziejmi a obrońcami byli, gdyż je pismo zowie bogi ziemskiemi a dobrodziejmi ludzi im poruczonych. A ztąd musi Pan doślepić oczu każdego takiego, że się już nie będzie mógł obaczyć w każdym z tych szkodliwym przypadku swoim, aż go dowiedzie do onych mocnych dekretów pańskich, a do srogiego a pewnego zginienia jego.
Strona:PL Mikołaj Rej – Żywot człowieka poczciwego (1881).djvu/257
Ta strona została przepisana.
253
