kaćby jedno gdzie. Bo już o takiego ani ludzie dbają, ani żadnej pieczy nań mają.
Ale stateczna a wspaniała myśl cieszy się odmiennością czasów, iż to jeszcze i przyjść i odmienić się może, a także i drugim otuchy dobrej i serca przydaje, przywodząc im na pamięć jako ludzie z morza na deskach wypływają, jako z przegranych bitew i z dobytych miast zdrowo komu czego Bóg nie obiecał wychodzą, jako drudzy już i pod mieczem bywają a wżdy wychodzą, jako więźnie srogiego więzienia próżni bywają, gdzie już czasem jedno do jutra śmierci czekali, a pospolicie więc bojowi ludzie i wielcy hetmani na lepszej pieczy i na więtszej łasce takie więźnie zawżdy miewali, który sobie idąc w okowach przy koniu z wesołą myślą śpiewa, niżli owego, co już zdechł napoły. A czasem je i dobrowolnie, jeszcze k’temu z upominki puszczają. Albowiem myśl wspaniała zawżdy każdego człowieka wszędy i ozdobić i znacznym uczynić musi.
Albowiem każdy frasowny dwie szkodzie sobie z jednej uczynić zawżdy musi. Jedna iż się ufrasuje a prawie uboleje, ano mu się
