Strona:PL Mikołaja Kopernika Toruńczyka O obrotach ciał niebieskich ksiąg sześć.djvu/651

Ta strona została przepisana.



SIDUS III.

CHRISTUM DE VIRGINE NATUM PRAESEFERT.


Quis fulta posuit te puer in casa?
Quis laedi tenerum frigoribus vetat?
Virgo summa Maria
Quae flavam religat comam.

Simplex munditiis, dotibus aurea,
Quam semper nitidam, semper amabilem,
Sanctus Spiritus aura
Caelesti replet intime.

Natum virgineo confovet in sinu,
Et lactat nivco nobilis ubere,
Dat solatia flenti
Mater sedula filio.

Hinc bos, hinc asinus creber anhelittu
In terra posito te refovet genu;
Quem plebs nosse negabit,
Hunc norunt animalia.

Descendit superis huc quoque polis
Cantans Angelicus cum radiis chorus:
Summo gloria Patri:
Pax sit pacis amantibus.

Ad praesspe, sono protinus exciti
Pastores veniunt a grege simplici:
Christo gloria nato:
Pax sit pacis amantibus.

Coelum dulcisonis carminibus sonat,
Per mundi resonant jubila machinam:
Uni gloria trino:
Pax sit pacis amantibus.



GWIAZDA III.

O CHRYSTUSIE Z DZIEWICY NARODZONYM.


Któż Cię dziecino złożył w stajence ubóstwa?
Jakież ręce Twe Ciało od zimna zasłonią?
Oto Najświętsza Panna, darem swego bóstwa
I czystości dziewiczéj opiekuńczą dłonią.

Ona w swojéj czystości złote cnoty zdobna,
Tchem niebieskim świętego ożywiona ducha,
Zawsze wypogodzona, aniołom podobna,
Sercem troskliwéj matki płacz dziecka wysłucha.

Sama go na dziewiczém swém łonie piastuje,
Z śnieżnéj piersi najświętszy pokarm mu dać Spieszy,
Z miłością macierzyńską ciągle go pilnuje
I płaczące niemowlę i pieści i cieszy.

Tutaj wół, a tam osioł oddechy czystemi,
Uklęknąwszy, to bozkie dziécię pokrzepiają;
Tego co lud nie poznał na téj świętéj ziemi,
Tego już bezrozumne zwierzęta poznają.

Z górnych niebios zstępują i aniołki małe,
Aby wdzięcznym swym chórem oddać Panu chwałę:
Chwała niech będzie Panu w miłości i wierze,
Pokój ludziom, co pokój umiłują szczerze.

Pastuszkowie gdy trzody na pastwisku strzegli,
Do żłobu przywołani od trzódek odbiegli,
Dzieciątku głoszą chwałę w miłości i wierze,
A pokój ludziom, pokój miłującym szczerze.

Niebiosów słodkie hymny wielbią bozkie dziécię,
Brzmi radość i wesele po przestronym świecie,
Chwała niech będzie Panu w Trójcy Jedynemu,
A pokój, pokój wieczny wiernym Bogu swemu.