Strona:PL Mikołaja Kopernika Toruńczyka O obrotach ciał niebieskich ksiąg sześć.djvu/741

Ta strona została przepisana.
stronnica.
ROZD. XIII. 
Wielkość roku słonecznego i jego odmiana 
 200
— XIV. 
O jednostajnych i średnich obrotach środka ziemi 
 206
— XV. 
Twierdzenia wstępne do okazania nierówności biegu pozornego słońca 
 210
— XVI. 
O nierówności biegu pozornego słońca 
 217
— XVII. 
Wykład piérwszéj nierówności biegu rocznego słońca i jéj zmian cząstkowych 
 222
— XVIII. 
Dochodzenie biegu średniego słońca w długości 
 224
— XIX. 
Oznaczenie miejsc i epok biegu średniego słońca 
 227
— XX. 
Druga podwójna nierówność biegu słońca, pochodząca ze zmiany apsydów, tojest linii największéj i najmniejszéj odległości 
 228
— XXI. 
Wielkość drugiéj zmiany nierównego biegu słońca 
 233
— XXII. 
Tłumaczenie biegu średniego i zmiennego punktu odsłonecznego 
 235
— XXIII. 
Poprawa anomalii słońca i oznaczenie jéj epok 
 237
— XXIV. 
Ułożenie tablicy różnic między średnim a pozornym biegiem słońca 
 238
— XXV. 
O rachowaniu pozornych położeń słońca 
 240
— XXVI. 
O dobie, tojest zmianie dnia słonecznego prawdziwego 
 242
  
Wstęp 
 246
ROZDZIAŁ I. 
Teorya kół księżycowych według mniemania starożytnych 
 247
— II. 
Niedostateczność powyższych założeń 
 250
— III. 
Inne zdania o biegu księżyca 
 253
— IV. 
O obrotach księżyca i jego biegach oddzieln. 
 255
— V. 
Tłumaczenie piérwszéj nierówności biegu księżyca, przypadającéj w nowi i pełni 
 261
— VI. 
Potwierdzenie wypadków otrzymanych na średni bieg księżyca w długości i anomalii 
 270
— VII. 
Miejsca długości i anomalii księżyca 
 271
— VIII. 
Druga nierówność biegu księżyca i stosunek piérwszego do drugiego epicykla 
 273
— IX. 
O innéj zmianie, skutkiem któréj księżyc od punktu najdalszego epicykla zdaje się nierówno bieg odbywać 
 275
— X. 
Jakim sposobem bieg pozorny księżyca wyznacza się z wiadomego biegu średniego 
 277
— XI. 
Ułożenie tablicy popraw, czyli równań biegu 
 280
— XII. 
Rachowanie biegu księżyca 
 283
— XIII. 
Jak się dochodzi i tłumaczy bieg księżyca w szerokości 
 285
— XIV. 
Miejsca anomalii szerokośći księżyca 
 288
— XV. 
Skład narzędzia paralaktycznego 
 291
— XVI. 
O Paralaxach księżyca 
 293
— XVII. 
Wyznaczenie stosunku odległości księżyca od ziemi, do promienia tejże ziemi 
 296
— XVIII. 
Średnica księżyca i cienia ziemskiego w miejscu, w której księżyc przechodzi 
 299