Jest Raj, mieszkanie Adama, wysokie
Te drzewa jego schronisku cień dają;
Drogi nie chybisz, a mnie wzywa moja.«
To rzekłszy, zwrócił kroki w inną stronę,
A Szatan nisko skłonił się, żegnając,
Jak jest zwyczajem w Niebie, że należnej
Czci wyższym Duchom nikt nie zaniedbuje;
Potem nadziei pełen, z ekliptyki
Puścił się w dół ku ziemi stromym pędem,
Liczne w powietrzu zataczając koła,
Aż wreszcie stanął na szczycie Nifaty.[1]
(1) Meonides, przydomek Homera; Thamyris, poeta i muzyk, urodził się w Odrysie, w Tracyi. Odniósłszy zwycięstwo na igrzyskach Pityjskich, zuchwale wyzwał Muzy do współzawodnictwa; pokonany, stracił wzrok, głos, a nawet i talent grania na lirze, i z rozpaczy rzucił się do rzeki.
Tyrezyasz, wieszczek, do którego mądrości Tebańczycy mieli wielkie zaufanie. Twierdzą, iż Jowisz użyczył mu życia siedm razy dłuższego, niż innym śmiertelnikom, septem aetates. Był ślepy; przyczyny ślepoty różnie podają poeci greccy.
Phineasz, król w Salmidessie w Tracyi, podburzony przez drugą swoję żonę, kazał wyłupić oczy dwom swoim synom z pierwszej żony, za co bogowie ukarali go ślepotą.
(2) Cherubinowie dwoma skrzydłami zakrywali oblicze swoje, gdy stali przed tronem Boga. Izai. 6, 2.
(3) Tak opisuje Jan de Plano-Carpini w podróży do Tartaryi r. 1251 i 1252 odbytej.
(4) Baran, jeden z dwunastu znaków zodyaku. Według podań greckich był to baran o złotem runie, zabity w ofierze Jowi-
- ↑ Góry Nifaty — dzisiejszy Kaukaz.
