Strona:PL Milton - Raj utracony.djvu/254

Ta strona została przepisana.

«Tak Aniołowie śpiewali, a Niebo
Odbrzmiało głośnem Aleluja. Sabat
Tak obchodzono. Spełniłem twą prośbę,
Gdy chciałeś wiedzieć, jak ten świat stworzono,
Jaki początek rzeczy, co się działo
Wprzód nim twa pamięć sięga, by potomność
Mogła to z twoich ust słyszeć. Jeżeli
Jeszcze co wiedzieć chcesz, o ile miary
Pojęć to ludzkich nie przekracza, pytaj.»





1) Urania, czyli Wenus niebiańska, córka Nieba i Światła, przejmowała ludzi tylko czystą, niezmysłową miłością; tę nazwę nosi także Muza astronomii. Milton ma tu na myśli także poezyę, natchnienie wieszcze.
2) Bellerofon, syn Glauka, króla Koryntu, otrzymawszy od Minerwy Pegaza, zwyciężył Chimerę, potwór latający w powietrzu. Nadęty powodzeniem, chciał wznieść się do niebios, ale gdy paw, wysłany przez Jowisza, ukłuł jego rumaka, Bellerofon spadł na ziemię i stracił życie. Według innych, Bellerofon nie zabił się, tylko opanowany melancholią, błąkał się po polach Alejańskich w Syryi.
3) Orfeusz pochodził z Tracyi; — tam i góra Rodope.
4) Lewiatan, bajeczna ryba, największa z żyjących w morzu; Behemot, wół olbrzymi. Oba zwierzęta opisywane w Talmudzie.