Strona:PL Mirbeau - Życie neurastenika.djvu/33

 — Przyjacielu mój, chciałabym, ażebyś się wykąpał.
 Gandar z przerażeniem spojrzał na nią.
 — Kąpać się? Teraz?... Lecz po co?...
 — Dlatego, że ja tak chcę, mój przyjacielu.
 — Czyż jestem tak brudny?
 — O, nie... Lecz chcę ażebyś się zaraz wykąpał...
 — Słuchaj, przecież to szaleństwo! Wykąpie się wieczorem!... Lecz nie teraz?...
 — O, ja tak chcę... tak chcę...
 Złożyła swe malutkie rączki i w głosie jej dało się słyszeć błaganie.
 — Moja droga, żądanie twoje jest nierozsądne.. I oprócz tego zapewniam cię, że jest niebezpieczne.
 — O, zrób mi tą przyjemność!... Tak pragnę tego, mój drogi...
 Usiadła mu na kolanach, czule pocałowała i szepnęła:
 — Proszę cię... zaraz!...
 Poszli do garderoby. Laura przygotowała kąpiel i rozłożyła na stole mydła, szczotki, rękawice wełniane, pomeks...
 — Sama cię wytrę... Zobaczysz jak to będzie dobrze...
 Rozbierał się, lecz wciąż jeszcze protestował, powtarzając:
 — Co za dziwaczna myśl!... I oprócz tego to bardzo szkodliwe... po obiedzie... Bywały wypadki, że ludzie umierali nawet od tego...
 Lecz ona zanosiła się od śmiechu.