Strona:PL Mirbeau - Pamiętnik panny służącej (1923).djvu/101

odżywiający się... Więc potrzebuje... A pani nie daje mu tego nigdy... Tego jestem pewna. I to jest tem dziwniejsze, że mają tylko jedno łóżko... O, panna służąca, która wciąż kręci się i która ma oko, wie doskonale o wszystkiem, co się dzieje u jej państwa... Nie potrzebuje ona nawet podsłuchiwać podedrzwiami.
 Jest to prawie nie do wiary, jak ludzie lubią dawać nauki moralne innym i jak wymagają wstrzemięźliwości od służby, nie starając się ukryć śladów swoich miłosnych manji... I naodwrót, są ludzie, którzy w jakiś sposób wyżywiający, wprost nieuczciwy, wskutek jakiegoś dziwnego zepsucia uczuwają potrzebę popisywania się z tem...
 Nie chcę wcale pozować na udaną cnotę, lubię dokazywać jak wszyscy... Ale naprawdę... widziałam rodziny najszanowniejsze... które jednak przekraczały miarę niesmaku...
 Niegdyś, z początku, śmieszyło mnie podglądanie moich państwa, potem... nazajutrz... bywałam okropnie zmieszana.. Podając śniadanie, nie mogłam powstrzymać się od patrzenia w ich oczy, w ich usta i na ich ręce z taką uporczywością, że często pan albo pani zapytywali mnie:
 — Co ci jest? Alboż to w ten sposób przypatruje się swoim państwu?... Zwracaj więcej uwagi na swe zajęcie...
 Widok ich wzniecał we mnie pomysły, obrazy... jakby je określić?... wzniecał żądze, które mnie prześladowały do końca dnia; niemożliwość zadowolenia ich tak, jakbym pragnęła, doprowadzała mnie do dzikiej wściekłości niemal ogłupiającej, aż do smutnego napastowania mnie przez złe myśli, które pchały mnie do osobistych pieszczot...
 W dniu następnym, zazwyczaj, wszystko wracało do normy, a ja przybierałam inne zachowanie się, bardziej odpowiadające rzeczywistości, jak mi się zdawało. Wobec tych twarzy, na których woda toaletowa z pudrem nie mogła zatrzeć nocy, wzruszałam ramionami. I tylko nie mogłam znieść tych uczciwych ludzi nazajutrz, ich poważnych min, ich cnotliwego zachowania, ich pogardy dla dziewcząt, potrzebnych im. Albo te ich uwagi o moralnem prowadzeniu się...