Książka, którą ogłaszam pod tytułem: „Pamiętnik panny służącej“, jest w — rzeczywistości napisaną przez pannę Celestynę R., pannę: służącą. Gdy po raz pierwszy byłem proszony o przejrzenie rękopisu, poprawienie go i przerobienie niektórych miejsc, odmówiłem1. Twierdziłem nie bez słuszności, że taki, jaki był w swym nieładzie, pamiętnik ten miał oryginalność rzeczy szczególnej i że ja mógłbym był go tylko zbanalizować przerabiając „po swojemu“.
Ale panna Celestyna R... była tak ładną, przytem tak bardzo nalegała, że... no... wszak pomimo wszystko jestem mężczyzną... więc ustąpiłem.
Przyznaję się do tego błędu. Zabrawszy się bowiem do pracy, o którą mnie proszono, nadałem to tu, to ówdzie pewne znamiona literackie tej książce. Obawiam się, że przez to zepsułem jej powab gryzący, że tem samem zniszczyłem jej smutną siłę, że zamieniłem na zwykłą literaturę to, co na tych kartach było wzruszające i życiowe. Mówię to w odpowiedzi na przykre zarzuty, których nile zbraknie w prawdziwej krytyce uczonych... i wielu innych nie mniej godnych...
