Ta strona została przepisana.
J’ai perdu la forét, la plaine...
Wyznanie.
Straciłem dal, i borów cienie,
I świeży czar wiosennych dni...
Daj ust: ich woń, ich chłód, ich drgnienie
To będą lasu wilgne tchy.
Straciłem smętność mórz surową,
Rozgwar ich ech i jęków żal;
Mów mi, co chcesz: twe każde słowo
To będzie wielki poszum fal.
W ciężkiej królewskich trosk koronie
Me czoło śni słońc pierzchłych wir...
Oh! na swem bladem skryj mnie łonie
To będzie wielki nocy mir!
VILLIERS DE L’ISLE ADAM. L’AVEU.
