wywyższenia. Najpodejrzliwszy z ludzi, Tyberjusz, miał przez całe panowanie do czynienia i walczenia z tego rodzaju czynnikami. Poczęści wola Augusta i ostatnie jego rozporządzenia stały się przyczyną tych wszystkich zawikłań i zagmatwań, które Tyberjusza gniotły i sidłami swemi ściągnęły ku przepaści.
Zaraz w progu panowania spełnione zostało morderstwo polityczne na wnuku Augusta, Agryppie, zwanym Postumus, pogrobowym bracie owych książąt, którzy kiedyś przed Tyberjuszem zajmowali nąjpoczestniejsze na dworze Augusta stanowisko. Ten Agryppa, trzeci syn Agryppy i Julji, odznaczał się od młodu wrodzoną dzikością usposobienia i obyczajów; kiedy dom Augusta opustoszał i cesarz widział się zmuszonym w roku 4 po Chrystusie adoptować Tyberjusza, nie śmiał on przeciąć wszelkich nadziei następstwa dla prawowitego i jedynego już wnuka swojej krwi i swego rodu. Równocześnie więc z Tyberjuszem adoptował August w onym czasie owego, słabe nadzieje budzącego, młodzieńca. Orgje Julji ciężyły jednak jakby przekleństwem na jej dzieciach; starsi synowie, Gajusz i Lucjusz, przeszli jak cienie przez życie; ten Agryppa swem nieokrzesaniem i zdziczeniem tak się dał wkrótce Augustowi we znaki, że cesarz wydalił go na samotną wyspę w sąsiedztwie Elby i tamże pod strażą trzymać kazał.
Zaraz po śmierci Augusta zostaje on zabitym. Czy się to stało wskutek ostatnich rozporządzeń Augusta, jak niektórzy twierdzili, czy z rozkazu Liwji, a bez wiedzy samego cesarza, rozsądzić niepodobna. Śmierć ta dosięgła jak piorun wygnanego księcia, który po zgonie Augusta zamierzał może pokusić się o władzę; leżała więc ona w interesie spokoju i rządów Tyberjusza, ale może nie z jego wymierzoną została ramienia, bo jego ramię na takie nagłe zamachy się nie zrywało i wolało raczej długo trzymać miecz nad głową nie-
Strona:PL Morawski Cesarz Tyberjusz.djvu/49
Ta strona została uwierzytelniona.
45
