danem przekazać tron własnemu potomkowi. Wyjątku dla Tyberjusza los nie dozwolił. W roku 23 zapada Drusus na gwałtowną chorobę, która go w dni kilka zmiata z tego świata.
Przekonano się później, że było w tem ramię człowieka, który jak nikt na ostatnich latach Tyberjusza zaciężył, uwikłał go w prawdziwe sidła swego demonicznego ducha i wpływu. Zatrzęsły się węgły jego domu, a wszyscy historycy datują od tego czasu stanowczą zmianę na gorsze w rządach Tyberjusza. Życie mu poskąpiło słodyczy domowego szczęścia i w małżeństwie i w ojcostwie, stał zupełnie osamotniony, bez wspomnień pocieszających z przeszłości, z goryczą i nieufnością do dnia dzisiejszego; teraz, z utratą syna, przyszłość przysłoniła się czarną oponą. Na tle tem czarnem zarysowywuje się teraz coraz wybitniej postać człowieka, który do tej zamkniętej duszy umiał trafić, znalazł klucz do jej wnętrza, a wielkie to swoje zwycięztwo wyzyskać postanowił dla swoich ambitnych planów i korzyści.
Aelius Sejanus został prefektem pretorjanów czyli gwardji zaraz w początku panowania Tyberjusza, a przez to, że całą gwardję ściągnął do jednego obozu w stolicy, wzmocnił to stanowisko ogromnie, zapewnił tym wojskom znaczenie, które wpłynęło później tak wybitnie na losy cesarstwa, a tylokrotnie zaważyło na losach pojedyńczych cesarzów. Wpływ więc tej osobistości rzucił swe cienie w późniejsze wieki, choć myśl jego pracowała usilnie dla bliższych czasów i celów, wybujała o tyle po za Tyberjusza, o ile ambicja osobista po nad głowę cesarską sięgała zamiarami i dumą. Był to człowiek nadzwyczajnie uposażony od natury; ciało, wytrzymałe na wszystkie trudy i mozoły, rozpierały myśli pełne śmiałości i energji — energji, która skokami, nie stopniami, zmierzała do czynu, a nie znajdowała zapory w żadnych niepokojach sumie-
Strona:PL Morawski Cesarz Tyberjusz.djvu/55
Ta strona została uwierzytelniona.
51
