16. Usłyszawszy to dali się namówić i przeprawili się pierwey nim drudzy odpowiedź dali. A gdy postrzegł Cyrus że się przeprawili, ucieszył się i posłał Glusa do woyska z takim oświadczeniem: Ja was, mężowie, muszę chwalić, ale abyście i wy mię mogli chwalić, to będzie moim staraniem, albo mię już nie nazywaycie Cyrusem. 17. Żołnierze w wielkich nadziejach będący życzyli mu dobrego szczęścia. Tym czasem Menonowi posłał, jak powiadano, hoyne podarunki. To uczyniwszy przeprawił się i poszło za nim owo całe woysko; a nikt z przechodzących przez rzekę nie zmoczył się w tey rzece nad brodawki piersiowe. 18. A ludzie z Tapsaku mówili, że ieszcze nigdy ta rzeka pieszo przebytą niebyła, wyiąwszy tą razą, lecz tylko statkami, które w ów czas Abrokomas przodem idący spalił, by się Cyrus nieprzeprawił. A zdawało się to być coś Boskiego, że oczywiście ustępowała rzeka Cyrusowi jako królować mającemu.
19. Stąd ciągnął przez Syryią dziewięcią noclegami pięćdziesiąt parasangów i przybyli do rzeki Araxes[1]. Tam w licznych wioskach było podostatkiem zboża i wina. Zabawili tamże trzy dni i opatrzyli się w żywność.
- ↑ Araxes – Chaboras u Ptolomeusza nazywa się teraz Chabur, rożni się od inney rzeki tegoż nazwiska daley na północy, którą teraz Arasz nazywają. Halbkart myśli, że Xenofon mogł się omylić w opisie swoim, ponieważ ów prawdziwy Araxes nazywał się też Phasis = Fazys.
