FRANCISZEK KONARSKI, tłómacz »Herony i Leandra«, urodził się w Spasie (w okolicy Sambora) 1857 r. a umarł we Lwowie w sierpniu 1907 r. Ukończywszy we Lwowie studya uniwersyteckie na wydziale filozoficznym, gdzie słuchał wykładów filologii klasycznej oraz języka i literatury polskiej, rozpoczął zawód nauczycielski w temże mieście, gdzie w końcu był profesorem V. gimnazyum. Powszechnie ceniono wysoko jego zdolności pedagogiczne, a ujmującem obejściem zjednywał sobie ogólną sympatyę. Na polu literackiem rozwinął działalność nie można powiedzieć bardzo płodną, ale za to wszystko, co ogłosił, miało prawdziwą wartość. Wydał »Zwięzłą gramatykę języka polskiego«, która z pomiędzy wszystkich podręczników tego rodzaju u nas rozpowszechniła się w największej ilości egzemplarzy. Napisał kilka rozpraw z dziejów literatury polskiej: o Krasickim, o Mickiewiczu. Brał udział w wydawnictwie najobszerniejszego słownika polsko-niemieckiego i opracował tamże litery A do H. Umieszczał od czasu do czasu wiersze po czasopismach, a wybór najudatniejszych zamknął w tomiku wielce popularnym i ulubionym p. t. »Śmiech i Łzy«. Z literatury greckiej przetłómaczył misternie Arystofanesa komedyę »Rycerze« i Muzajosa poemat »Hero i Leander«. Utwór ten, wyczerpany w wydaniu pierwszem (z r. 1882), przeznaczył krótko przed śmiercią do ponownego wydrukowania w »Bibliotece Powszechnej«. Wydawnictwo nasze w zgasłym przedwcześnie profesorze i literacie utraciło wiernego przyjaciela i życzliwego zwolennika. R. i. p.
Lwów, w październiku 1907.
Redakcya „Biblioteki Powszechnej“.
