Poemat Muzajosa zajmuje odrębne poniekąd miejsce w literaturze starożytnej, a cechy tej odrębności nie nadały mu ani wybitna oryginalność formy, ani też charakterystyczne jakieś znamiona w przeprowadzaniu rzeczy lub kolorycie utworu, lecz tylko treść, a raczej pojęcie i zrozumienie przez autora przedmiotu, który w nim opiewa. Treść »Herony i Leandra« stanowi miłość, lecz miłość przedstawiona w duchu nieco odmiennym od pojęć starożytnych poetów — bardziej nowożytnym, romantycznym.
Starożytni znali potęgę miłości, korzyli przed nią czoło, czcili ją i szanowali, lecz znali miłość przeważnie tylko jako szczodrą szafarkę czarów i rozkoszy, — rwali róże, nie tykając cierni. Chrystyanizm dopiero, uduchowniając całą istotę człowieka, uduchownił także i miłość jego, nauczył go kochać bez nadziei, a nawet i bez wzajemności; podniósł spo-
- ↑ Za wskazówkę przy pisaniu niniejszego słowa wstępnego posłużyły następujące dzieła:
Grundriss der griechischen Litteratur von G. Bernhardy. 3-te Bearb. Halle. 1877.
Griechische Literaturgeschichte in neuer Bearbeitung von Dr. Rudolf Nicolay. Magdeburg 1878.
Musaei de Herone et Leandro Carmen — recognovit et adnotationibus instruxit Carolus Frider. Heinrich. Hannoverae 1793.
De Musaeo Nonni imitatore liber Ludovici Schwabii. Tubingae 1876.
