Strona:PL Němcová Babunia 1905.pdf/286

 I Babunia była dobrego humoru i docinała niejednym dowcipem staroście, który wszędzie nadskakiwał, wszędzie się kręcił, a wszystkim swoją okazałą niezgrabną figurą zawadzał.
 W domu nie byłaby Babunia dopuściła, aby ziarnko grochu na ziemię upuszczono, ale gdy tu goście zaczęli się rzucać pszenicą i grochem, sama pełną garścią obsypała młodą parę, wołając na głos:
 — Oby was i Pan Bog tak obsypać raczył Swem boskiem błogosławieństwem!
 Porozrzucany groch ani pszenica się nie zniszczyły, bo Babunia widziała dobrze, jak oswojone gołębie zbierały ziarno pod stołem.
 Było po uczcie i niejedna głowa kiwała się ciężko ze strony na stronę.
 Każdy gość miał przed sobą „wielką usługę“ ułożoną, a gdzie jeszcze takiej nie było, wnet się Tomaszowa o taką postarała. Bo za hańbę by po prostu uchodziło, gdyby gość z wesela miał wrócić bez „usługi“ do domu. Przecież było wszystkiego dosyć.
 Kto tylko około gospody przechodził, dostał jeść i pić do syta.
 Dzieci, które węszyć przyszły, wracały z pełnemi rękami placków.
 Po uczcie składali się goście „młodej pani“ na „kolebkę“, a składka posypała się tak obficie, że się młoda pani aż przelękła, bo i talary w fartuchu znalazła.
 Drużbom zaś, podającym drużkom białe ręczniki i w wielkich misach wodę do mycia rąk, wrzucały dziewczyny pieniądze w wodę, a że żadna się nie chciała dać przez drugą zawstydzić, błyszczało same srebro we wodzie.
 Za tę składkę wyprawili drużbowie w następny dzień gościnę z muzyką.
 Potem poszła młoda pani z drużkami się przebrać, bo niebawem miały się rozpocząć tańce.
 Babunia skorzystała z tej chwili i odprowa-