Ta strona została uwierzytelniona.
POŚWIĘCENIA.
I.
NAUCZYCIELKA.
Uczy w tej szkole. Jej dobre spojrzenie
Ma w sobie spokój cierpliwy poddania,
Co zna ubóstwo, łzy i przebaczenie.
Od lat już cudzym dzieciom świat odsłania,
W przyszłość je wiodąc, miłością rozumna;
Głos jej surowy znużeniem podzwania.
W izbie jej, białej i chłodnej jak trumna,
Gdzie nigdy iskra szału się nie żarzy,
Króluje bieda milcząca i dumna.
Tu, gdzie jej młodość o szczęściu nie marzy,
Samotna skona w dni swoich ostatki,
Z piętnem znużonej tkliwości na twarzy.
