Strona:PL Niedola Nibelungów.djvu/10

szcze wprowadził inny przerabiacz (rękopis C.) pewne zmiany w rymowaniu szczególniej, stosownie do zmian, które zaszły w języku, i do ściślejszych wymagań pod względem formy, które były wynikiem rozbudzonej poetycznej produkcyi i wydoskonalenia zewnętrznej poetycznej szaty.
 Wedle tej hipotezy, nie posiadamy więc poematu o Nibelungach w pierwotnej formie, lecz jedynie w opracowaniach tu wymienionych i innych późniejszych, które jednak z małemi zmianami podaje tekst rękopisów B. i C. — Pierwotny tytuł: „Der Nibelunge Nôt“ (Niedola Nibelungów) zmienił przerabiacz C. na ogólniejszy „Pieśń o Nibelungach“ (der Niebelunge liet), gdyż tamten wydawał się mu jedynie dla drugiej części stosownym.
 Poemat cały spisany jest w formie dla epopei nie bardzo korzystnej, t. j. w zwrotkach czterowierszowych o rymie męzkim. Wiersz każdy rozpada się na dwie połowy, z których pierwsza ma cztery, druga zaś trzy akcentowane zgłoski; tylko druga połowa czwartego wiersza ma ich również cztery. Między akcentowanemi znajdują się także nieakcentowane zgłoski, jedna, dwie, nawet trzy lub żadna. Wiersz liczy zwykle 15—16 zgłosek. Zwrotka tego rodzaju używana w lirycznej poezyi średniowiecznej (właśnie w pozostałych kilku pieśniach Kürenbergera) z małą zmianą wprowadzona i do nowej (np. w poezyach Uhlanda), ma w zastosowaniu do poezyi epickiej tę niedogodność, iż jako zamknięta w sobie całość, zmusza poetę do zamknięcia myśli w małych, równomiernych okresach. Gdy treść jest zbyt obszerną i obfitą, musi poeta przenieść ją i do następnej