607
Lecz zanim król do wody wziął się, przybył snadnie
Dzielny Zygfryd do niego, zbliżył się układnie
I przypomniał królowi dawną obietnicę,
Zanim się w Brunehildy wybrali ziemicę.
608
Rzecze doń: „Pomnij królu, coś mi przysiągł święcie,
„Że gdy dobrze się skończy nasze przedsięwzięcie,
„Dasz mi siostrę za żonę. Gdzież rycerskie słowo?
„Jam dla was w tej podróży nakładał i głową.“
609
A król na to odpowie: „W dobrą rzekłeś chwilę;
„Przysiąg moich nie złamię, nadziei nie zmylę
„I wszystko wnet wypełnię, jako wasza wola!“
Posłano po Krymhildę, by przyszła do króla.
610
Przyszła, a z nią dziewczęta służebne do koła,
Lecz Gizelher doń bieży ze schodów i woła:
„Dziewczęta niech się wrócą w komnatach pobawić!
„Przed królem ma się tylko siostra moja stawić.“
611
Przywiedziono dziewicę przed króla oblicze,
Do koła stały obcych mężów wojownicze
Postacie, — sala była wielka i wspaniała —
Właśnie się Brunehilda do stołu zbliżała.
612
Wtedy Gunter przemówił: „Siostro urodziwa!
„Zaklinam, rozwiąż mojej przysięgi ogniwa.
„Przyrzekłem cię druhowi, — gdy mu oddasz rękę,
„Pozyskasz moją wdzięczność i tkliwą podziękę.“
613
Królewna na to: „Drogi bracie mój i panie,
„Wam nie prosić przystoi, wasze przykazanie
„Dla mnie święte! — Wypełnię, czego żądacie, —
„Chętnie przyjmę za męża, kogo przeznaczacie!“
