„Toć i ojciec się stary z wami też przypyta.
„Wezmę stu zuchów, większa będzie wasza świta.“
762
„Jeżeli wasza wola, ojcze mój kochany.“
Rzecze Zygfryd — „toć szczerze będziesz pożądany.
„Za dni dwadzieścia ziemie porzucimy swoje!“ —
— Kto żądał, dostał zbroję i konie i stroje. —
763
A kiedy król już powziął zamiar tej podróży,
Dzielnych posłów nie chciano zatrzymywać dłużej.
Król kazał odpowiedzieć Krymhildy rodzinie,
Że go ujrzą niechybnie nad Renem w gościnie.
764
Obdarowali posłów po swoim zwyczaju
Królestwo tak bogato, że ledwo do kraju
Mogły te dary donieść juczne ich rumaki.
— Starczył na to królewski dostatek wszelaki. —
765
A już Zygfryd i Zygmunt stroili swą świtę,
Zaś dzielny graf Ekewart przeglądał dobyte
Z komory niewiast stroje, dobierając szaty
Najwspanialsze, jak starczyć mógł skarbiec bogaty.
766
Przygotowano tarcze i stalowe szczyty,
A rycerzom i damom ze Zygfryda świty
Dawano, czego jeno zapragnęła dusza.
— Wspaniały mężów orszak w tę drogę wyrusza.
767
Posłowie zasię do domu pomykali raźnie,
A kiedy przybył Gere, przyjęto przyjaźnie
Mężów z drogi dalekiej, żywo pozsiadali
Z koni w dworze Guntera, przed oknami sali.
768
Przyszli starzy rycerze, młodzi pachołkowie,
Pytając o nowiny, a rycerz im powie:
Strona:PL Niedola Nibelungów.djvu/130
Ta strona została przepisana.
