883
Na tych szeptach ich zeszedł raz Zygfryd, — zdziwiony
Począł pytać ich z Żuław bohater wsławiony:
„Czemuż król z dworem smutny? dla jakich kłopotów“?
„Gdy kto przykrość wyrządził, jam ją pomścić gotów!“
884
Więc Gunter na to powie: „Mam smutku przyczynę:
„Ot Liudger i Liudgast piękną mi nowinę
„Zwiastowali, iż zbrojnie wtargną w mą ziemicę“.
A dzielny Zygfryd rzecze: „Na moją prawicę
885
„Spuśćcie się, a dokonam, co honor nakaże.
„Jakem pierwej uczynił i teraz się ważę:
„W niwecz zniszczę ich grody i spustoszę kraje,
„Zanim powrócę, w zakład głowę moją daję.
886
„Wy pozostańcie doma śród waszych rycerzy,
„Ja wyjadę z drużyną, co tu ze mną leży.
„Iż chętnie wam usłużę, obaczycie sami,
„Bo krwawo się obejdę z waszymi wrogami!“
887
„Bóg zapłać za te słowa!“ — król odrzec pośpieszył
Jakoby się na prawdę pomocą ucieszył,
I obłudnie się skłonił wiarołomca zdradny;
Zygfryd rzekł: „Bądź spokojny, nie miej troski żadnej“.
888
Poczęto zbierać czeladź zaraz od tej pory.
Zygfryd i jego męże widzieli przybory
Wojenne, więc on także zwołał zuchy swoje,
A Żuławscy rycerze gotowali zbroje.
889
„Drogi ojcze,“ rzekł Zygfryd do Zygmunta króla, —
„Zostańcie tu, my wrócim, jeśli Boża wola,
Strona:PL Niedola Nibelungów.djvu/148
Ta strona została przepisana.
