„Toby mnie do ślubnego nie skłaniał pierścionka.
„Jam najlepszego w świecie straciła małżonka.“
1234
On na to: „Cóż nam w smutku pociechy udziela,
„Jeżeli nie szczerego miłość przyjaciela,
„Jeszcze jeżeli można wybrać podług woli?
„To najlepsza pociecha w serdecznej niedoli.
1235
„Jeśli mojego pana raczycie poślubić,
„Dwunastu koron władzą możecie się chlubić,
„W trzydziestu książąt rządzić będziecie dzielnicy,
„Których zwojował Ecel siła swej prawicy.
1236
„Stanie wam na rozkazy mężów rzesza wielka,
„Których miała w usługach niegdyś można Helka,
„I szlachetne niewiasty, któremi władała
„Niegdyś ona, w orszaku swoim będziesz miała.
1237
„Jeżeli się podzielić raczysz z nim koroną,
„To król ci daje, pani, nieograniczoną
„Władzę, jaką się szczycić mogła zmarła żona.
„Twych skinień słuchać będzie rzesza niezliczona.“
1238
Lecz królowa odrzekła: „Czyż mnie może nęcić
„Miłość i do wtórego małżeństwa zachęcić?
„Po pierwszem żal i boleść sroga w sercu wierci,
„Iż chyba już pociechy nie znajdę do śmierci.“
1239
Ale Hunnowie na to: „Potężna królowo,
„Życie wam u Ecela upłynie różowo,
„Gdy doń serce skłonicie, — prawdziwa was czeka
„Rozkosz, — król niejednego ma dzielnego człeka.
1240
„Jeśli wasze dziewczęta i niewiasty Helki
„Na naszym dworze w orszak połączą się wielki,
„To dla rycerzy radość niemała wyrośnie!
„Ach, pani, jakże życie spłynie nam radośnie!“
