Siedm królewnych jeszcze było między niemi,
Których piękność słynęła po Ecela ziemi.
1381
Chowała je szlachetna Herrata dziewica,
Dytrycha narzeczona, Helki siostrzenica,
Nentwiny córka, rodem królewskim szlachetna,
W jej cnót nagrodę dola spotkała ją świetna.
1382
I ona się cieszyła na gości przybycie.
Przygotowano dla nich zapasów sowicie, —
Któż opisze, jak żyli wesoło na dworze!
Nigdy lepszej nie znali doli, jak w tej porze.
1383
Kiedy król z swoją żoną już podstąpił blizko
Pod zamek, ona naprzód wiedziała nazwisko
Każdej z dziewic, więc wszystkie uprzejmie witała,
Potem na miejscu Helki czeladzią władała.
1384
A wszyscy jej na dworze służyli z ochotą,
Królowa rozdawała i szaty i złoto
I srebro i klejnoty, i dostatek cały
Z ojczyzny przywieziony jej ręce rozdały.
1385
A służyła jej także królewska rodzina
I władzy jej poddana bojowa drużyna,
Nigdy Helka tak wielkiej władzy nie dzierżyła,
Jaką się aż do śmierci Krymhilda cieszyła.
1386
W kraju zaś taka była radość i ochota,
Iż dla miłości króla, dla królowej złota
Dwór ciągle coraz nowe igraszki oglądał
I każdy miał zabawę, jakiej jeno żądał.
 |
|
|
