„Na kiedyż gości waszych prosić mają gońce?“
Ecel rzekł: „Kiedy zacznie odwracać się słońce.“
1413
— „Stanie się wasza wola!“ — Werbel mu odpowie.
Krymhilda rozkazała, ażeby posłowie
Przyszli do niej, tam z nimi rozmawiała skrycie.
Stąd spłynął jeno smutek i boleść sowicie.
1414
Mówiła tak do posłów: „Jeśli się sprawicie
„Po mej woli, nagrodę Anielką zasłużycie.
„Powtórzcie w onym kraju wiernie moje słowa,
„A czeka złoto na was i szata godowa.
1415
„Kogokolwiek z onych druhów na wormackim dworze
„Ujrzycie, nie wyznajcie, iżem smutna może
„Albo strapienie jakie mam. Tego nie mówcie,
„Rycerzy jeno onych odemnie pozdrówcie.
1416
„Proście, by byli króla wezwaniu powolni,
„A i moja się dusza od smutku uwolni.
„Niech Hunnowie nie myślą, żem może sierotą,
„Rycerzem będąc, jabym jechała z ochotą.
1417
„A do brata Gernota takie nieście słowa,
„Iż wierniejszego serca ziemia mu nie chowa.
„Proście, niechaj drużynę przyprowadzi wierną
„Do nas, a w naszej ziemi znajdzie cześć niezmierną.
1418
„Niech też wspomni Giselher, mój braciszek młody,
„Żem nigdy z jego winy nie doznała szkody
„Ni cierpienia, więc radabym go mieć u siebie
„I wiernem się ramieniem posłużyć w potrzebie.
