Strona:PL Niedola Nibelungów.djvu/273

„Król Ecel słał nam posły, iż nas chce powitać
„W swoim kraju, a siostra niepomna urazy
„W pozdrowieniu serdeczne słała nam wyrazy.“

       1728 — „Przyjmijcież moją radę,“ Hagen na to powie,
„Proście, niechaj król Dytrych i jego druhowie
„Powiedzą wam, jak sprawy na dworze zawisły,
„Byście jasno poznali Krymhildy zamysły.“

       1729 Poszli razem królowie trzej, Gunter z Gernotem
I Dytrych, by pomówić na uboczu o tem.
— „Racz-że nam opowiedzieć, dzielny z Berna panie,
„Jakie ty o zamiarach królowej masz zdanie.“

       1730 A na to im odpowie bohater: „Cóż mogę
„Więcej rzec? Co poranka słyszę ją niebogę,
„Jak się skarży i wiecznie roni łzy żałośnie
„Po Zygfrydzie, że marnie zginął w życia wiośnie.“

       1731 A dzielny grajek Volker te rozmowy skróci:
„Tego, czem tu nam grożą, los już nie odwróci!
„Jedźmyż więc, by na Hunnów przekonać się dworze,
„Co takich, jak my, zuchów złego spotkać może!“

       1732 Więc Burgundowie na dwór wnet ruszyli przodem.
Jak każe ich obyczaj, wspaniałym pochodem.
Dziwią się huńscy męże, każdy widzieć żąda,
Jak też ów sławny Hagen z Tronje wygląda.

       1733 Opowiadano o nim (a stąd urok wabił),
Iż on Zygfryda z Żuław własną ręką zabił,
Męża Krymhildy, w świecie pierwszego siłacza;
Więc go ciżba ciekawych na dworze otacza.

       1734 Jużci człek był pokaźny, każdy mu to przyzna:
Pierś szeroko rozrosła, włosy już siwizna