„Patrzcież, to mój jedynak, drodzy przyjaciele,
„Z Krymhildy, będziem z niego mieć pociechy wiele.
1913
„Jeśli wda się po wujach, będzie zeń zuch tęgi,
„Możny i urodziwy i godzien potęgi:
„Dwunastu królestw władzę w jego ręce złożę.
„Da Bóg, młody wam Ortlib przysłuży się może.
1914
„Więc proszę was, kochani przyjaciele, potem
„Kiedy się wybierzecie do domu z powrotem,
„Weźcie z sobą łaskawie waszej siostry syna
„I niech pod waszem okiem podrasta dziecina.
1915
„Chowajcie go, aż siły nie nabędzie męzkiej,
„A może on wam kiedy mścić pomoże klęski,
„Gdy mu przybędzie mocy i wzrośnie hart ciała.“
Całą mowę Ecela Krymhilda słyszała.
1916
„Mogli by mu bezpiecznie zaufać królowie,
„Gdyby męzkiego wieku dorósł,“ Hagen powie,
„Ale coś mi książątko zbyt wątłe i blade, —
„Wątpię, czy na dwór jego kiedy ja przyjadę.“
1917
Spojrzał król na Hagena, w prawdzie się nie kwrapił
Z odpowiedzią, lecz bardzo tą mową się strapił,
Smutek mu serce ścisnął, zmarszczyło się czoło. —
Hagen nie umiał wcale żartować wesoło.
1918
Każdego też boleśnie z biesiadników draśnie,
Jak króla, co o dziecku Hagen wyrzekł właśnie,
Przykro ich to musiało wszystkich usposobić, —
Nie wiedzieli, co Hagen niebawem miał zrobić.
 |
|
|
