Strona:PL Niedola Nibelungów.djvu/329

       2094 A na to siłacz Gernot znowu głos zabierze:
„Przynajmniej, jak Bóg każe, postąp z nami szczerze.
„Ubijcie nas, lecz walczmy na otwartem polu,
„To i dla was chlubniejsza będzie walka, krolu!

       2095 „Co się ma stać, niech będzie, lecz rzecz niech się skróci!
„Masz zdrowych dość rycerzy: gdy się na nas rzuci
„Taki rój, wnet nas walką uznojonych zmogą,
„Lecz po cóż mamy cierpieć tę niepewność srogą?“

       2096 Ecela wojownicy przystaliby może,
By rycerzy burgundzkich puścić na podwórze,
Lecz Krymhilda niechętnie słuchała tej rady
I za jej sprawą zaraz zerwano układy.

       2097 — „Nie! Przenigdy! Hunnowie, porzućcie te chęci!
„Z szczerego serca mówię, bo wiem co się święci!
„Nie dozwólcie, by z sali wyjść mieli ci zbóje,
„Inaczej waszym druhom zguba się gotuje.

       2098 „Gdyby już żaden nie żył, prócz synów Uoty,
„Moich szlachetnych braci, — gdy wyjdą z spiekoty
„I ochłoną na wietrze, to wszyscy zginiecie,
„Bo dzielniejszych rycerzy nie było na świecie,“

       2099 A Giselher rzekł młody: „Śliczna moja siostro,
„Nie myślałem, byś mścić się zdołała tak ostro,
„Kiedyś mnie na tę biedę kazała tu prosić.
„Com winien, bym miał w huńskiej ziemi śmierć ponosić?

       2100 „Jam ci był zawsze wierny, krzywdym nie wyrządził,