Więc narzeka boleśnie, łza jej z oka ciecze,
„Za cóż nas to spotyka, z jakiej winy,“ rzecze,
2146
„Byś i moje i króla cierpienia ponawiał?
„Wszakże, cny Rydygierze, zawsze tyś nam mawiał,
„Iż dla nas cześć i życie poświęcisz w potrzebie?
„Ciebie rycerze pierwszym zowią pośród siebie, —
2147
„Więc pomnij na twa wierność, na przysięgę ową,
„Gdyś radził, abym rękę przyjęła Eclową,
„Że mi wiernie usłużysz! Biednaż ja nieboga!
„Nigdy mi nie dokuczy dola równie sroga!“
2148
— „Nie zapieram się wcale, — przysiągłem wam, pani,
„Że dla was cześć i życie chętnie złożę w dani:
„Ale nie przysięgałem wiecznie gubić duszę;
„Jam tu książąt sprowadził, — bezczynnie stać muszę!“
2149
Ona mówiła: „Pomnij, jakieś śluby składał,
„Iż wiernym zawsze będziesz; iżeś zapowiadał,
„Że pomścisz moją, krzywdę na każde żądanie!“
— „Zawszem“ rzecze margrabia, „był na zawołanie!“
2150
Bogaty Ecel prosi, błaga go i biada,
Do nóg królewska para prawie mu upada:
Margrabia stał głębokim smutkiem zasępiony, —
Wreszcie wierny bohater przemówi strapiony:
2151
„Biadaż mi nieszczęsnemu, że mam tego dożyć!
„Mamże koniecznie honor rycerski odłożyć?
Strona:PL Niedola Nibelungów.djvu/337
Ta strona została przepisana.
