Strona:PL Niedola Nibelungów.djvu/9

a rezultatem tych prac krytycznych jest ogólne uznanie, iż poemat „Niedola Nibelungów“ jest jednym z najcenniejszych zabytków poezyi i że mu w literaturze powszechnej należy się jedno z miejsc najprzedniejszych.
 Co się tyczy powstania poematu, toczy się od wielu już lat walka pomiędzy uczonymi. Podczas gdy jedni twierdzą, że powstał on przez zebranie pieśni ludowych, przez proste zestawienie i porządkowanie wedle naturalnego porządku wydarzeń i wtrącenie kilku zwrotek tam, gdzie pieśni te bezpośrednio się nie łączyły (tego zdania bronił K. Lachmann) dowodzą inni (W. Grimm, A. Holtzmann, Ząrnke, K. Bartsch), że jedność planu i układu, ekonomia w traktowaniu materyału, harmonia w budowie poematu, a nareszcie jednolitość języka, budowy zdania, formy poetycznej i t. d. — może być tylko rezultatem pracy jednego człowieka, który na podstawie podań i pieśni ludowych, lecz samodzielnie je odtwarzając, napisał tę epopeję. Jest to walka taka sama, jaka toczyła się i toczy około wielkich greckich epopei, Iliady i Odyssei i około osoby Homera.
 Najskrzętniejsi może z tych badaczy, Fr. Pfeiffer. i K. Bartsch, doszli na podstawie wszechstronnych poszukiwań do wniosku, iż twórcą poematu o Nibelungach nie może być nikt inny, jak rycerz Kürenberger z Górnej Austryi, żyjący około połowy XII. wieku, — a hipoteza ta szeroko się przyjęła. Przypuszczają dalej na podstawie badań językowych i porównania współczesnych zabytków poezyi, iż poemat spisany został około r. 1140, że przerobił go inny poeta około r. 1170 (rękopisy A. i B.) a później je-