Strona:PL Niemojewski Andrzej - Legendy.djvu/097

 Ten jednak nie przystanął, ale mijając ich, począł wstępować na schody. Tłumy zatrzymały się. On zaś, stanąwszy przed podwojami, zapukał trzykrotnie i zawołał głosem podniesionym:
 — Gamaljelu, w imię Pana, otwórz!
 Zdziwienie ogarnęło tłumy. Imię Gamaljela było zbyt popularne.
 Poczęły tedy obiegać szepty:
 — Gamaljel kazał drzwi zamknąć!
 — Gamaljel nie puszcza go do bóżnicy!
 — Czuwajcie, czuwajcie!
 Wtem wielkie podwoje rozwarły się na oścież. Ale znowu zaszedł wypadek nieoczekiwany. Ku schodom przeciskała się jakaś kobieta, a za nią szło czterech chłopców różnego wieku i trzy dziewczynki. Właśnie rabbi wstępował w przedsionek bóżnicy, kiedy zatrzymał go ów siwy uczeń i szepnął:
 — Panie, oto matka twoja przeciska się przez tłum, dążąc z bracią i siostry, aby cię powitać.
 Rabbi popatrzył na niego.
 — Zbliżają się, zaczekaj na nich — dodał.
 Ale rabbi uśmiechnął się żałośnie i wskazując na orszak swój, rzekł:
 — Oto są bracia moi, oto siostry moje!
 Siwy uczeń wytrzeszczył oczy. Wtem tłumy poczęły cisnąć się za rabbim do świątyni i niebawem wypełniły ją po brzegi. Nie wszyscy mogli się jednak pomieścić, przeto ogromna ciżba zalegała schody i tłoczyła się w ulicy.