Strona:PL Niemojewski Andrzej - Legendy.djvu/125

 — To mnie. Ale żali ustrzeże ciebie?
 — Nie, panie, mnie ustrzeże. Gorzej będzie Z tobą.
 — Pyszałek jesteś. Jutro każę cię obiczować.
 — Uczynisz, panie, co zechcesz.
 Joel zamilkł. Nie był jednak zadowolony z rezultatu rozmowy. Milczał jeszcze przez chwilę, następnie zaś rzekł głosem bardzo łagodnym:
 — Daruję ci winę, bo mi służysz i przez noc prowadzisz.
 — Dziękuję ci, panie.
 — Czy w tym borze są dzikie zwierzęta?
 — Są, panie.
 — Czy mogą nas opaść?
 — Mogą, panie.
 — I mogą nam krzywdę wyrządzić?
 — Nic nam, panie, nie uczynią.
 — Znowu mówisz tak, żeś jest niezrozumiały.
 — Bóg strzeże swe sługi, panie.
 — Jakże ty Bogu służysz, głupcze?
 — Całem życiem, panie.
 — Życie twoje obraża Boga.
 — Życie ubogich nie obraża Boga, panie.
 — Więc czyje życie obraża Boga?
 — Życie bogaczów, panie.