Ta strona została przepisana.
Kowadło, młot toż samo tam,
Co tutaj przed oczyma mam.
I już na falach wiatru mknie
Ptaszęca pieśń ich w strony te.
Tak, tak!
Ta pieśń, ta pieśń, już mknie w tę stronę.
ULANA.
Wszystko, wszystko już stracone!
MANRU.
Nie, nie... Nie, nie!
Czy ty ich znasz?
To obcy ktoś! To nie jest nasz!
(oddala się od kowadła)
UROK.
O, jak pobladła twoja twarz?
Próżny to spór...
To jakiś czarci chór?
ULANA.
Zadrżałeś!
MANRU.
Na Boga tak gra tylko Erumanel!
(chce wyjść).
UROK I ULANA (zatrzymując go)
ULANA.
Co czynisz? najdroższy, jedyny!
UROK.
Hej! hej?
