Ta strona została przepisana.
ULANA.
Błądzić — błądzić, błądzić wciąż!...
UROK (do Manru)
Rzecz niewesoła
A jednak nie żal mi cię zgoła.
Lecz widzę już — hi, hi,
Losy jej przyszłych dni!
ULANA.
Nie bronię ci!
Idź! O, szczęście me stracone już!
MANRU.
Niewczesne trwogi złóż!
Bo nie tak źle...
Cyganów nie widziano tu!
Nie zjedzą zresztą mnie, nie, nie!
UROK.
Ja wiem, ja wiem, że przyjdą tu,
Powrotu chwila oczekiwana.
Ani im w głowie stracić cygana!
MANRU.
Słyszałeś to?
UROK.
Ha, ha, ha, ha!
Słyszałem, wszyściuteńko, wiem
I nawet moc czarnych ocząt znam.
A zresztą — hi, hi, hi — co mi tam!
ULANA.
Kobieta?
