Strona:PL Nossig - Manru.pdf/84

Ta strona została przepisana.
ULANA.

Czy tak?

UROK.

Nie!

MANRU.

Stul gębę, stul!

UROK.

Nieznany mi piękniejszy głos
Jak się Urokiem zwę.

MANRU.

Nie piśniesz ani słowa!

ULANA.

Tak, tak, to o niej mowa.

UROK.

Jej czar — gdy myślę, aż sam drżę.
Tam, tam, czy tak?
Znów tam ciągnie cię!

MANRU.

Potworze!

ULANA (do Uroka)

Milcz!

MANRU.

Ja cię nauczę!

ULANA (do Manru)

Daruj!