jako istoty moralnej. Gdy jednak chrześciaństwo stało się religią państwową i kościelną, nie ziściły się nadzieje, za które pierwsze chrześcianki poniosły śmierć męczeńską. Kobieta popadła napowrót w pogardę, była pozbawioną wszelkich praw w rodzinie i w społeczeństwie, była uważaną za rozporządzalną własność męża. Posłuszeństwo, skromność, uległość, poświęcenie, to były cnoty, których kościół i państwo żądały od kobiety.
W średnich wiekach podczas systemu feodalnego i pańszczyźnianego, panowie mieli prawie nieograniczoną władzę nad swymi poddanymi i ich kobietami. Kobietę ceniono bądź to jako siłę roboczą, bądź też jako narzędzie rozkoszy; stąd też w tym czasie niewola kobiet przyjmuje dwie formy: są one albo niewolnicami roboczemi, albo niewolnicami zbytku i rozkoszy[1].
- ↑ W wielu okolicach istniało tak zwane „prawo pierwszej nocy“, wedle którego pan miał prawo żądać, aby każda kobieta „niewolna“, wychodząca za mąż przedtem jemu się oddała.
Zepsucie obyczajów wzrastało coraz bardziej. Europejskie wojska najemne podczas wypraw wojennych mordowały męską ludność w miejscowościach, przez które przechodziły, kobiety zaś bezcześcili i prowadzili żołnierze za sobą w całych gromadach, które zwiększały się po drodze. I tak za wojskiem księcia Alby ciągnęło do Niederlandyi 400 kobiet konno, a 800 pieszo. Na niektórych dworach we Francyi i Anglii utrzymywano całe haremy, nad którymi osobni marszałkowie mieli nadzór.
