cyi znowu zebráne: przećież między ták znáczną y częſtą ruiną nie raz był reſtaurowany, & priſtino od Pogan przywrocony Nitori & Honori. Naybardźiey reparowány od Julianá Ceſarza Greckiego, od Wiáry Chrześćiańſkiey Apoſtaty, w ten czas, gdy de eventu Woyny cum Parthis, o ktorey zámyślał, brał Conſilium od Delphickiego Apollina, czyli Tripoda. W krotce potym tenże Kośćioł piorunem cále ſpalony: Apollina złoćiſta Statua, y podźiemne w lochu czartá domicilium, ogniem y ruiną Murow, cále záſupane y záwalone zoſtało; y ták ſławne Bożka Apollina Oraculum ruiny iedney ſtało ſię theatrum, głośne ná cáłą Grecyą, & extra ućichło, w ſamey tylko Autorow pámięći y w Hiſtoryi zginąć niczemu nie dopuſzczáiącey ieſzcze ſię dáie ſłyſzeć. O tym Kośćiele, tudźieſz de Oraculis w nim Apollina, tu záraz enuelcandis piſze Homerus Gliade 7. Strabo lib: 9. Diodorus lib: 16. cap: 6. Juſtinus lib: 12. Alexander ab Alexandris lib: 6. cap: 21. Giraldus de Dijs Gent: Syntag: 7. ná oſtatek Majolus.
KOśćioł ten był bliſko gory Parnaſſu opaſany Murem, y Miáſtem, nád iedną głęboką, y ſtraſzną Jáſkinią, ſwoię máiący Curkumferencyę, ktory oprocz naturalnego præcipitium ieſzcze kunſztem, inwencyą, induſtrią, był dźiwnie opátrzony trudnym przyſtępem, zoſtáwiono do niego iednę ćiaſną śćieſzeczkę, ktorąby iedna tylko oſobá dla ſiebie lub innych conſultura Oraculum mieć mogła ákces. W Kośćiele ſamym byłá rowniná, w pośrodku ktorey byłá iáſkinia, álbo rozpadnienie dźiwnie ſtraſzne, y głębokie źiemi, z kąd wiatry wypadáiące, á według Pogan zdánia Duchy wychodzące, ná Trypodźie, alias ná troynożnym warſtáćie, czyli poſtumenćie ſtoiącą Pythoniſſę lub Prorokinię, czyli Wrozkę, álbo Wieſzczkę porywały, nádychały, czyli ná nie tchnęły, y nie iákim od ſiebie odeśćiem napełniały, tylko pewnych czaſow. Ale trzebá było tey Pythoniſsie, czyli Odpowiedźićielce, interes krotkim, y to Greckim zálećić ſtylem, uczynić ſupplikacyę, znáczną uczyniwſzy ofiárę, y pòty tego nie proponować Bożkowi intereſu, pokiby wprzod nie uyzrzałá drżącey, y trzęſącey ſię ofiáry. Po tych wykonánych Ceremoniách, dopiero Czart przez te Pytiam, álbo Prorokinię, czyli Czártowſkich wyrokow Apollinowi imputowánych tłumáczkę, od ſiebie nátchniętą, wiátrem onym z Jaſkini wypadáiącym nádęto, Greckim ſtylem dowćipnym, wątpliwym, y záwichłanym, in Compedio ſłow dawał Conſulentibus deklarácyę, decyzyę, odpowiedźi. Tá Pythia álbo Pythoniſſa, alias Białogłowá mieć powinna
