Strona:PL Nowele obce (antologia).djvu/132

 — Z panem — powiedziałem — nie mogę wogóle grać.
 Śmiał się. Gdy potem wygrałem wszystkie trzy partje, położyłem kij na bilard i rzekłem:
 — Czy zagramy o wszystko?
 — Co to znaczy: o wszystko? — zapytał.
 — Albo zapłaci mi pan trzy ruble, albo nic.
 — Co? — zawołał — czy gram z tobą o pieniądze? Durniu!
 Przyczem mocno się zarumienił.
 Dobrze. Przegrał partję i powiedział:
 — Dosyć.
 Wyjął portfel, nowy, bardzo elegancki. Pomyślałem: chce zaimponować. Portfel był napchany pieniądzmi; same setki.
 — Nie — rzekł — tu nie ma drobnych.
 Wyjął z portmonetki pięć rubli.
 — Dla ciebie trzy — rzekł — resztę weź, jako napiwek.
 Podziękowałem uniżenie. Myślę sobie: świetny gość! Dla takiego opłaca się przełazić. Szkoda tylko, że nie chce grać o pieniądze. Okazałbym mu moją zręczność; ze dwadzieścia, a może i czterdzieści rubli wycyganiłbym od niego.
 Skoro Oliver ujrzał w portfelu tyle pieniędzy, rzekł:
 — A może i ze mną partyjka? Pan gra doskonale.
 Jak lis chciał go omotać komplementami.
 — Nie, proszę wybaczyć, nie mam czasu.