Strona:PL Nowele obce (antologia).djvu/138

 — Naprzód — rzekł — jeszcze raz o wszystko.
 — Naprzód.
 Znowu wygrał.
 — Zaczęliśmy od drobnostki — powiada — nie chcę wygrać od ciebie tyle pieniędzy. Czy zagramy znowu o wszystko?
 — Zagrajmy!
 Wygrana wynosiła już około 50 rubli. Teraz prosił Niechludow:
 — Czy zagramy o wszystko?
 Gra toczyła się dalej, wciąż dalej i wciąż wyżej. Wygrana wynosiła już 280 rubli. Fedotka zna się na tric’u: prostą partję przegrywa, ale podwójną wygrywa stale. Książę widzi, że sprawa przybiera poważny obrót.
 — Assez — woła — assez.
 Ba, tenby przestał!... Wciąż podnoszą stawkę.
 Wreszcie doszło do tego, że Niechludow miał do zapłacenia przeszło 500 rubli. Fedotka odstawia kij i mówi:
 — Czy nie dość? Jestem zmęczony.
 Wiem: mówi on tak tylko; grałby do rana pod warunkiem wygrania pieniędzy; mówi tak tylko z wyrachowania.
 Słowa te podrażniły tylko Niechludowa. Mówi:
 — Grajmy dalej,
 — Nie, jestem dalipan zmęczony. Możemy pójść na górkę, tam możesz dostać rewanż.
 Na górce grają u nas panowie w karty.
 Od tego dnia Fedotka dostał Niechludowa w swe